بهار جلوه آسمان است بر سطح خاك! زمستان را نمى شد ادامه داد، بهار كه دست پرورده اوست از راه رسيد و
رستاخيزى در زمين برپا كرد و چشم ها را به تماشاى صحنه هاى بعثت دوباره زمين برد. عجب طعم شگفتى دارد بهار! گويى طبيعت در استقبالش كلاه از سر برمى دارد و رازهاى رنگارنگش را نثارش مى كند و به عدالت سهمى به همه سو مى پراكند و دست ها و دشت ها را پر از برگ و سوسن و سنبل مى كند. بهار همراه بوى خاك باران خورده هر سال ساده و نجيب از سمت رحمت الهى مى وزد و اين يعنى آنكه بهار آغاز راه است راهى كه انجامش جنت المأواست! بهار تنها تصوير كوتاهى از بهشت است كه محدوده عشق را وسعت مى بخشد و انسان را به معراج زيبايى ها مى برد. بهار هجى كلمه خداست و مظهر عطوفت و اقتدار ذات لايتناهى. با بهار انسان دلش عجيب هواى بهشت مى كند. بهار چقدر دوست داشتنى است با آوازهاى پرندگان و جلوه هاى سبز در سبزش. در آستانه حلول بهار رو به طراوت باران مى ايستيم و بر سادگى و پاكى بهار درود مى فرستيم و با الهام از بهار بى دعوت به مهمانى دل هايمان مى رويم و به تماشاى خودمان مى نشينيم
